hayzz....isang araw na naman ang nagdaan, at ayun. pumunta ako sa UP-CFA para mag apply for transferee....syempre first stop, sa MCDO para bumili ng green fizz...at mag CR... kung saan matatagpuan ang mala meditating room sa taas ng MCDO....bakit meditating room? aba'y andaming estudyante, sobra pang tahimik.... hindi kaya org yun? well who knows... XD
wala akong mahanap na jeep papasok.... kaya tinry ko maglakad mula PHILCOA hanggang bartlett. upang masilayan ang hindi nagbabagong itsura ng UP-CFA. ayun, isang palapag, madilim ang hallway at napupuno ng mga estudyanteng wirdo na may kanya kanyang dalang laptop. sa totoo lang, madami ring otakung emo dun. basta hirap iexplain.
anyways, dumerecho ako sa loob ng admin nila at yun, nakatagpo ako ng kapwa gustong magtransfer, at sa pagkakarinig ko galing siya ng UP Baguio, kaya lang disqualified, yung inapplyan ko na Bachelor's Degree in Visual Communication, di raw ako pupwede dun, hmm.... certificate program lang daw pede which is 3yrs. pero kinuha ko padin...
kasi sabi sakin nung babae, kapag natapos ko yung 3 yr, pede daw ako mag aral ulit, at 1 taon lang daw!! para maging bachelor's degree.... grabe pinahirapan nila ang version, dapat pala course na painting or industrial design nalang chinekan ko hmpf!!
inapproach ako ng isang babaeng mukhang mataray, pero sweet naman pala. hehehe sa kinasamaang palad, ang hinihingi niya ay xerox copy ng TOR at Good Moral, hayzz, edi larga nanaman, sakay ng UP ikot tapos baba sa shopping sa tapat ng church. sa totoo lang nakakahingal at nakakapayat ang mag-aral dito for sure.
sa wakas nakapag pasa na rin!! hehehe next stop, sa V.LUNA!! at dun mineet ko ang mga kapinsanan ko at syempre, sila tintin!! XD pinag usapan namin ang plans para sa OZINE fest... balak namin mag tayo ng booth. at mag benta ng mga accessories and costume. at sa ngayon, naisip ko na pedeng irecycle ang mga damit sa ukay ukay para gawing costume. XD
so exciting talaga ang araw ko. hehehe
Thursday, January 27, 2011
Tuesday, December 14, 2010
No Money No Education
Para sa mga seryosong mag-aaral na hindi sumusuko sa Hirap ng buhay(naks)
Life is unfair.... Walang pera walang edukasyon.... walang edukasyon walang pera.... HUH? vice versa? pano nga ba nasabing ganun? napaka simple at mababaw ang dahilan.... una sa lahat...paano ka makaka kuha ng pera kung wala kang edukasyon?kung wala kang background sa larangan na pinasukan mo? paano ka makakapag aral kung wala kang pera?
may opportunity ang gobyerno na binibigay sa mga estudyante para makapag patuloy ng edukasyon...pero limited lang yun..... iilan lang ang mapapalad na nabbgyan ng pagkakataong mabigyan ng wastong edukasyon... dahil ang kailangan parin talaga "PERA"
pera ang nagpapaikot sa mundo!! pera ang buhay!! therefore.... ang naninirahan sa mundo "Ay MUKHANG PERA!!"
Madameng gimk ang mga estudyante para matulungan ang magulang na mabayaran ang tuition fee nila.... may nag papasada ng tricycle....may nag papaka pokpok at higit sa lahat may nagnanakaw....
okay ang pag pasada ng tricycle....pero ung sumunod na trabaho? napaka....PANGET na imahe ng isang estudyante, panget na experience para sa kanila... tila isa iyong bangungot ng nakaraan.....
pero ano pa bang magagawa nila? kung ayan lang ang alam nilang paraan para kumita pambayad ng tuition? sabihin na naten may mga iba pang trabaho na pwede nilang pasukan na sa tingin naman naten kaya nila.... pero LIMITED nanaman ang opportunity.... unahan.... kung baga.... maagap ka nga pero kung ung sumunod sayo ay mas maabilidad at mas may alam sau.... siya ang in...ikaw hinde...so panibagong hanap nanaman ng papasukan.... hanggang sa ganun at ganun nanaman ang nangyayari..ika nga....try and try until you die pero
nasasayang ang oras na nailalagi mo para makapag ipon pampaaral, sayang ang panahon...sayang ang dugo't pawis... sayang ang nilalagi mo sa mundo.... maniniwala ka nalang sa napakatandang kasabihang "Habang may buhay may pag-asa" dahil ang pag-asa "Daw" di nawawala, so napakamalas mong tao kung darating ang point na "in" ka kung kelan ka mamamatay...
kasalanan mo parin ba? kung ginawa mo na lahat....binigay mo na pati kaluluwa mo kay satanas para makapasok lang sa trabaho at wala parin.... ineffective parin kasalanan mo parin ba kung idadahilan nila sayong kulang ang taon na pinagaralan mo para makapasok sa ganitong trabaho??
"I did my best.... but the best wasn't just good enough" isa sa linya ng kanta ni Gary V. bagay sabihin ng mga estudyanteng desperadong kumita ng pera....
"ramdam ko ang ramdam mo" ganun ang gusto iparating ng mga nakaupo sa ikinauukulan.... pero para sa akin...napaka Ironic.. kasi diba... kung ramdam nila ang ramdam ng mga estudyante...baket karamihan sa kanila nangungurakot ng budget na sinasabi nilang "Pera ng Bayan"?
so ngayon ang nagiging epekto ng pangungurakot.... less ang nabibigay na serbisyo sa tao lalo na sa mga estudyante...
kung iisipin naten... "Hindi Sulit" ang binabayad ng mga tao sa Buwis, hindi sulit ang binabayad ng mga magulang naten na halos hikahos na sa hirap para kumita ng pera.... mabayaran lang ang sinasabing "Kayamanan" na napakamahal kung tutuusin...
"Edukasyon ay Kayamanan" ulitin ko lang... pero masasabi mo parin bang sulit ang kayamanang yan kung di ka na kayang pag-aralin ng magulang mo? ay naubos? ambilis naman? baket kamo? bilangin mo ang accounts payable ng magulang mo sa mga taong pinagkuwanan niya ng source para mabuo ang kayamanan....bilangin mo rin kung ilang notice na ng kapitbahay/bangko ang dumating sa bahay niyo, idagdag mo narin ang araw araw na gastusin at mga gastusin na kelangan para mabigyan kau ng wastong ilaw at tubig... bilangin mo na rin kung ilang bumbay ang pinatulan ng magulang mo at kung paano sila mananakot na kunwari susunigin kayong buhay pag di nagbayad....kaya napipilitan talagng ipambayad ang tuition mo ng magulang mo.
"karapatan ng bawat batang pilipino ang mabigyan ng wastong edukasyon" nakasaad yan sa batas Pilipinas... Pero paano nga kung walang pampaaral? kasi kulang ang binibigay na opportunity dahil kulang din ang budget? hay nako...paulit ulit nalang... kabaliw....
Karapatan karapatan karapatan...idinadaan parin sa Pera.... kawawang Pilipinong estudyante...
Life is unfair.... Walang pera walang edukasyon.... walang edukasyon walang pera.... HUH? vice versa? pano nga ba nasabing ganun? napaka simple at mababaw ang dahilan.... una sa lahat...paano ka makaka kuha ng pera kung wala kang edukasyon?kung wala kang background sa larangan na pinasukan mo? paano ka makakapag aral kung wala kang pera?
may opportunity ang gobyerno na binibigay sa mga estudyante para makapag patuloy ng edukasyon...pero limited lang yun..... iilan lang ang mapapalad na nabbgyan ng pagkakataong mabigyan ng wastong edukasyon... dahil ang kailangan parin talaga "PERA"
pera ang nagpapaikot sa mundo!! pera ang buhay!! therefore.... ang naninirahan sa mundo "Ay MUKHANG PERA!!"
Madameng gimk ang mga estudyante para matulungan ang magulang na mabayaran ang tuition fee nila.... may nag papasada ng tricycle....may nag papaka pokpok at higit sa lahat may nagnanakaw....
okay ang pag pasada ng tricycle....pero ung sumunod na trabaho? napaka....PANGET na imahe ng isang estudyante, panget na experience para sa kanila... tila isa iyong bangungot ng nakaraan.....
pero ano pa bang magagawa nila? kung ayan lang ang alam nilang paraan para kumita pambayad ng tuition? sabihin na naten may mga iba pang trabaho na pwede nilang pasukan na sa tingin naman naten kaya nila.... pero LIMITED nanaman ang opportunity.... unahan.... kung baga.... maagap ka nga pero kung ung sumunod sayo ay mas maabilidad at mas may alam sau.... siya ang in...ikaw hinde...so panibagong hanap nanaman ng papasukan.... hanggang sa ganun at ganun nanaman ang nangyayari..ika nga....try and try until you die pero
nasasayang ang oras na nailalagi mo para makapag ipon pampaaral, sayang ang panahon...sayang ang dugo't pawis... sayang ang nilalagi mo sa mundo.... maniniwala ka nalang sa napakatandang kasabihang "Habang may buhay may pag-asa" dahil ang pag-asa "Daw" di nawawala, so napakamalas mong tao kung darating ang point na "in" ka kung kelan ka mamamatay...
kasalanan mo parin ba? kung ginawa mo na lahat....binigay mo na pati kaluluwa mo kay satanas para makapasok lang sa trabaho at wala parin.... ineffective parin kasalanan mo parin ba kung idadahilan nila sayong kulang ang taon na pinagaralan mo para makapasok sa ganitong trabaho??
"I did my best.... but the best wasn't just good enough" isa sa linya ng kanta ni Gary V. bagay sabihin ng mga estudyanteng desperadong kumita ng pera....
"ramdam ko ang ramdam mo" ganun ang gusto iparating ng mga nakaupo sa ikinauukulan.... pero para sa akin...napaka Ironic.. kasi diba... kung ramdam nila ang ramdam ng mga estudyante...baket karamihan sa kanila nangungurakot ng budget na sinasabi nilang "Pera ng Bayan"?
so ngayon ang nagiging epekto ng pangungurakot.... less ang nabibigay na serbisyo sa tao lalo na sa mga estudyante...
kung iisipin naten... "Hindi Sulit" ang binabayad ng mga tao sa Buwis, hindi sulit ang binabayad ng mga magulang naten na halos hikahos na sa hirap para kumita ng pera.... mabayaran lang ang sinasabing "Kayamanan" na napakamahal kung tutuusin...
"Edukasyon ay Kayamanan" ulitin ko lang... pero masasabi mo parin bang sulit ang kayamanang yan kung di ka na kayang pag-aralin ng magulang mo? ay naubos? ambilis naman? baket kamo? bilangin mo ang accounts payable ng magulang mo sa mga taong pinagkuwanan niya ng source para mabuo ang kayamanan....bilangin mo rin kung ilang notice na ng kapitbahay/bangko ang dumating sa bahay niyo, idagdag mo narin ang araw araw na gastusin at mga gastusin na kelangan para mabigyan kau ng wastong ilaw at tubig... bilangin mo na rin kung ilang bumbay ang pinatulan ng magulang mo at kung paano sila mananakot na kunwari susunigin kayong buhay pag di nagbayad....kaya napipilitan talagng ipambayad ang tuition mo ng magulang mo.
"karapatan ng bawat batang pilipino ang mabigyan ng wastong edukasyon" nakasaad yan sa batas Pilipinas... Pero paano nga kung walang pampaaral? kasi kulang ang binibigay na opportunity dahil kulang din ang budget? hay nako...paulit ulit nalang... kabaliw....
Karapatan karapatan karapatan...idinadaan parin sa Pera.... kawawang Pilipinong estudyante...
Friday, December 10, 2010
Competition
I never had been expected that this would happen. my entry for animation contest was swapped to web page design... and the competition was tough!! it takes me so very long time to understand few of the codes for the design... but gladly... i made it even though i did not win the contest...
for me... it's a great experience to be one of the contestant even though it wasn't my supposed entry... i experienced defending my design to Sir Carl- one of the head of ACLC...
for me... it's a great experience to be one of the contestant even though it wasn't my supposed entry... i experienced defending my design to Sir Carl- one of the head of ACLC...
Monday, December 6, 2010
My Life as an ACLC Student
Dry wind blow through the birth of morning which indicated that it was the end of vacation.I got up from eternity and went to school to adapt the new atmosphere of my new life as a college student.
Life as an ACLC student wasn't that hard for me because first of all, I believed that "Optimism leads to Optimum Trophy".I have goals that is the trophy of success, it is a key for a new stair step of life through maturity and knowledge gathered from Sea of intelligence.
There were some people that i hated most during the first year of my college life. but thankfully, the wind that was blowing and bugging my conscience changed its direction towards forgiveness.
through the days that we struggled uphill the mountain of troubles and problems, we learn something that changes our philosophy that enlisted in our personality, Listening to more knowledgeable person, Thinking what's right and faith in God.
Just like the physical maturity of a young fowl, we grew as a new human that would give and share a bucketful of knowledge through generation.
School days, Birthdays, thesis...EVERYTHING!! weren't a big pain in the ass, but tears that would last in my mind and in my heart...forever...the bonding that we had? the obstacles that we're surpassing? how could i forget them? if i included the fact that i'll still look back in the past... in my mindsoul.
Today was near the end. soon, we'll be one of the new birds that fly freely in the ocean blue sky. through time, i swear to god, that everything that i learned will be applied, just like today, the day where the reader reads this.
Everything that you have read wasn't a full biography of my life. my main intention is merely to share my feeling, not each of vexed details of my life.
"An unexamined life is not worth living" according to Socrates. this inspiration gave me strength and courage to continue making each and every reader be inspired by sympathizing with my feelings.
This was my insight, these were my feelings, this was my life as an ACLC student... A life full of unforgettable moments.
Life as an ACLC student wasn't that hard for me because first of all, I believed that "Optimism leads to Optimum Trophy".I have goals that is the trophy of success, it is a key for a new stair step of life through maturity and knowledge gathered from Sea of intelligence.
There were some people that i hated most during the first year of my college life. but thankfully, the wind that was blowing and bugging my conscience changed its direction towards forgiveness.
through the days that we struggled uphill the mountain of troubles and problems, we learn something that changes our philosophy that enlisted in our personality, Listening to more knowledgeable person, Thinking what's right and faith in God.
Just like the physical maturity of a young fowl, we grew as a new human that would give and share a bucketful of knowledge through generation.
School days, Birthdays, thesis...EVERYTHING!! weren't a big pain in the ass, but tears that would last in my mind and in my heart...forever...the bonding that we had? the obstacles that we're surpassing? how could i forget them? if i included the fact that i'll still look back in the past... in my mindsoul.
Today was near the end. soon, we'll be one of the new birds that fly freely in the ocean blue sky. through time, i swear to god, that everything that i learned will be applied, just like today, the day where the reader reads this.
Everything that you have read wasn't a full biography of my life. my main intention is merely to share my feeling, not each of vexed details of my life.
"An unexamined life is not worth living" according to Socrates. this inspiration gave me strength and courage to continue making each and every reader be inspired by sympathizing with my feelings.
This was my insight, these were my feelings, this was my life as an ACLC student... A life full of unforgettable moments.
Sunday, November 21, 2010
Writing Technically
Hi Everyone!! i started to write on this blog to make everyone know about me.....
and of course....for our subject which required us to have or own blog....
well anyway.... If I know.... technical writing subject was all about writing!! yeh!! that's why writing isn't? but writing in a formal way...eheheh this subject was kinda, fun for me. because i really really love to write!!
And i believe that i will enjoy this subject!!Good luck everyon!!
and of course....for our subject which required us to have or own blog....
well anyway.... If I know.... technical writing subject was all about writing!! yeh!! that's why writing isn't? but writing in a formal way...eheheh this subject was kinda, fun for me. because i really really love to write!!
And i believe that i will enjoy this subject!!Good luck everyon!!
Subscribe to:
Posts (Atom)